Na ziemi grębowskiej w Jeziórku spotkali się byli mieszkańcy wsi, by kultywować pamięć i wspominać. Wieś był sukcesywnie wysiedlana, bo musiała ustąpić miejsca kopalni siarki. Pod koniec lat 90. XX wieku ostatni mieszkańcy zostali wysiedleni. Jak wyglądało życie w Jeziórku? Zapraszamy do obejrzenia.
*** ( Ziemio…)
Ziemio Jeziorska płynąca siarką,
drążona dłońmi strudzonych ludzi,
wieś co odeszła, powróci kiedyś
przeszłość odnowią jej dawni słudzy.
Tutaj rolnicy o rannej porze
szli z kosą w pole, zaczynać żniwa,
słońce wieszało rosę na liściach,
śpiewały lasy szumem w igliwiach.
Ojcowskie strony wiatr porozwiewał,
rozsiał po świecie dzieci tej ziemi,
a żółte złoto spłynęło rzeką,
czas zabrał wszystko, życie odmienił.
Tuż obok drogi w kwiecistej szacie,
krzyż co pamięta prastare dzieje,
każdego roku w wiosennej porze
modłami ludzi nadziei pełen.
Płyną w przestworza pieśni nabożne,
lud który odszedł znowu się waha,
siarki już nie ma, szyby zamknięte,
hej Jeziorzanie pora powracać.
21.01.2011 G S
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.